Czym jest dysgrafia?

18 kwiecień 2017

Istnieje wiele odmian dysleksji, m.in. dysortografia, dyskalkulia, dysgrafia czy dysfonia. Dyskalkulia polega na występowaniu u dziecka trudności w wykonywaniu bardzo prostych obliczeń matematycznych, natomiast dysortografia przejawia się problemami w przestrzeganiu zasad ortograficznych. Objawem dysfonii – odmiany dysleksji najrzadziej spotykanej u dzieci – jest niewyraźne mówienie. Istnieje także rodzaj dysleksji odnoszący się do trudności z czytaniem. W niniejszym artykule przedstawiamy charakterystykę dysgrafii. Tę odmianę stwierdza się wtedy, kiedy osoba cierpiąca na nią pisze w sposób nieczytelny i nieestetyczny. Poniżej radzimy, jak stwierdzić tę dysfunkcję i jak sobie z nią radzić.

Ogólna charakterystyka dysgrafii
Dysgrafię definiujemy jako nieumiejętność pisania w sposób graficznie poprawny. Uczeń, u którego ona występuje, przy wykonywaniu tej czynności odczuwa zmęczenie. Co więcej, owemu zaburzeniu często towarzyszą nieprawidłowości związane z rysowaniem, dlatego również nauczyciele plastyki powinni zwracać uwagę na tę kwestię. Należy jednak wiedzieć, że podobnie jak w przypadku dysleksji w ogóle, dysgrafia nie oznacza żadnych ubytków intelektualnych.

Objawy dysgrafii
Jeżeli linie, które kreśli uczeń, mają bardzo niepewny, nierówny kształt – może to być oznaką, że cierpi on na omawiany w niniejszym artykule rodzaj dysleksji. Co jeszcze na to wskazuje? Z pewnością dowodem dysgrafii bywa fakt, iż dziecko stawia litery różnej wielkości podczas zapisywania jednego, tego samego słowa. Wychodzenie poza linie w zeszycie również stanowi objaw charakterystyczny dla opisywanego tutaj zaburzenia. Ponadto dysgraficy często nie zapisują pewnych podstawowych znaków, takich jak kropki albo przecinki. W pewnym sensie instynktownie je pomijają. Zaalarmować może nas już nawet to, w jaki sposób uczeń trzyma długopis – kłopot z właściwym, swobodnym umiejscowieniem go między palcami stanowi jeden z symptomów dysgrafii.

Jak radzić sobie z dysgrafią?
Pewne ćwiczenia pozwalają złagodzić bądź nawet zneutralizować objawy zaburzenia. Jedno z nich polega na tym, że uczeń ma za zadanie możliwie najprecyzyjniej przerysować zaprezentowany mu obrazek. Przy czym polecenie to wykonuje się najpierw na łatwym poziomie trudności – przy użyciu kalki, następnie zaś na trudnym – wówczas dysgrafik może opierać się jedynie na swojej pamięci. Dziecko powinno również regularnie ćwiczyć przepisywanie zdań tak, aby litery nie wychodziły poza linie. W celu pozbycia się nawyku kurczowego trzymania długopisu należy uczniowi zalecić kreślenie dużych, geometrycznych kształtów (zwłaszcza ósemek), np. za pomocą pędzla lub kredek. Innym ćwiczeniem jest łączenie zaznaczonych na papierze kropek w taki sposób, by powstał zarys pewnej formy (postaci, przedmiotu). Pamiętajmy, że wszystkie wyżej wspomniane odmiany dysleksji mogą sprawić trudność także zdolnym uczniom, którzy w następstwie będą odnosić rezultaty o wiele niższe, niż wskazują na to ich zdolności. Dlatego decydując się na wybór naszego gimnazjum, jednocześnie zapewniacie Państwo najlepszą opiekę swoim dzieciom. Zapraszamy!