Blog

Jeżeli dziecko otrzymało zagrożenie z jednego z przedmiotów w szkole, przede wszystkim należy zastanowić się nad tym, co spowodowało, że do tego doszło. Tego rodzaju sytuacja jest dość poważnym alarmem. Gdyby bowiem nie udało mu się poprawić ocen do końca roku szkolnego, stanie przed koniecznością powtarzania klasy albo zdawania egzaminu poprawkowego. 

Sporadyczne potknięcia nie prowadzą do zagrożenia. Jego przyczyną są długotrwałe trudności w opanowaniu materiału z danego przedmiotu i trzeba je traktować jako element szerszego problemu. Zagrożenie dziecka może być również wskazówką dotyczącą komunikacji z dzieckiem - jeżeli wcześniej rozmawialiśmy o jego ocenach i nie udało nam się pomóc w ich poprawie, oznacza to, że warto nad nią popracować.

Postawa empatyczna 

Przede wszystkim pamiętajmy o tym, żeby na informację o zagrożeniu nie reagować gniewem. Nauczyciele doradzają zastosować w takiej sytuacji postawę ( i rozmowę) empatyczną. 

Polega ona na tym, że nie narzucamy rozmówcy, czyli w tym przypadku córce albo synowi, naszej interpretacji problemu oraz wniosków na temat możliwości jego rozwiązania. Próbujemy natomiast dowiedzieć się, jakie jest zdanie samego dziecka na ten temat. Jeżeli odpowiednio poprowadzimy dyskusję, dziecko samo dojdzie, skąd się biorą jego trudności. Oczywiście możemy domyślać się, co jest ich przyczyną i delikatnie ułatwić jej znalezienie dziecku. Najlepiej jednak, jeżeli nie będziemy samodzielnie stawiać diagnoz, tylko wspólnie z uczniem znajdziemy odpowiedź. Nie formułujmy żadnych tez, zadawajmy jedynie pytania. Dzięki temu, że dziecko samemu znajdzie rozwiązanie, weźmie odpowiedzialność za to, aby wprowadzić je w życie (a przynajmniej szansa na to będzie większa). Warto mieć na uwadze fakt, że pouczanie i wskazywanie, co trzeba zrobić, przeciwdziała samodzielności. Kiedy dziecko wyciągnie dobre wnioski, pochwalmy je. Pozytywny przekaz wzmocni jego motywację do dalszej nauki.

Dlaczego dzieci osiągają słabe wyniki w nauce?

Dwa główne powody, które sprawiają, że dzieci nie osiągają zadowalających wyników w nauce, to unikanie uczenia się do lekcji oraz słabo rozwinięte umiejętności organizacyjne. Jeżeli mamy do czynienia z pierwszym problemem, należy zaoferować córce albo synowi swoją pomoc w opanowaniu materiału, ewentualnie skorzystać z usług korepetytora. Natomiast jeśli zauważymy, że dziecko prokrastynuje, nie zachowuje porządku na biurku i nie realizuje systematycznie powierzonych mu zadań - po prostu nauczmy je tego. Pokażmy, jak planować naukę w domu i motywujmy je do realizowania kolejnych celów - to wyrobi w nim odpowiednie nawyki. 

Nie nakładajmy na dziecko kar, które polegają na zabranianiu mu spełniania się w dziedzinach, które je rozwijają. Możemy natomiast np. ograniczyć mu dostęp do WiFi, jeżeli korzystanie z internetu źle wpływa na jego koncentrację przy nauce. Za postępy w nauce nagradzajmy dziecko pochwałami czy wspólnymi wyjściami na spacer albo do kina (niekoniecznie jednak materialnymi prezentami).

W naszej szkole podstawowej w Krakowie zawsze na pierwszym miejscu stawiamy dobro dziecka. Wierzymy, że złe wyniki w nauce nie są oznaką braku zdolności, a alarmem, że w życiu młodego człowieka dzieje się coś niepokojącego. Warto więc informację o zagrożeniu potraktować właśnie w ten sposób i zrobić wszystko, by zamienić ją w okazję do rozmowy oraz wsparcia dziecka.